Rozdział 1

  
Hej! :) To moja pierwsza notka. Mam nadzieję, że się spodoba. Jeśli coś wam nie odpowiada napiszcie w komentarzu a ja spróbuję to poprawić :)))) Więc zapraszam do oceniania ;)



     Od zniszczenia Czarnego Pan wszystko zaczęło wracać do normy. Hogwart odbudowano i pojawiło się pytanie, kto z szóstego roku wraca by w pełni ukończyć szkołę.Oprócz Hermiony oczywiście, wrócił Malfoy i parę innych uczniów...

                                                                         ***
      1 września na peron 9 i 3/4 Hermionę odprowadzili Ron i Harry. Ron wspierał dziewczynę w podjętej decyzji, lecz w głębi duszy miał ochotę, aby została po prostu przy nim.
-Wysyłaj dużo listów i uważaj na siebie. Jesteś pewna, że chcesz wrócić do Hog...?-zaczął Ron.
-Ronaldzie Weasley!-warknęła Hermiona.
-Spokojnie, spokojnie to tylko taki żart...Ale przyjedziesz na święta, prawda? Bo wiesz...tak sobie myślałem, że no...ten...bardzo bym się ucieszył...yyyy...to znaczy!...ucieszyły Ginny i mama...wiesz...wiesz jak one cię lubią...-mamrotał chłopak.
-Przemyślę to.-przerwała dziewczyna.
-Nie wiem czy moi rodzice nie będą mnie potrzebowali-dokończyła.
Pociąg zahuczał co świadczyło, że zaraz rusza.
-Będę tęsknić-powiedziała Hermiona obejmując ich w tym samym czasie.
-Hogwart bez was to zupełnie coś innego-powiedziała powstrzymując łzy kapiące jej po policzkach.
-Kocham was!-dokończyła.
-Ejejejej! Na taki związek się nie umawiałem!-odżył Ron. Wszyscy troje wybuchnęli śmiechem.
-Trzymam kciuki za ciebie i Ginny. Jesteś dla niej bardzo ważny Harry -powiedziała, przytulając już tylko Harry'ego.
-Bez ciebie niczego bym nie osiągnął. Trzymaj się i wracaj jak najszybciej. Będę tęsknił, ale co dopiero Ron- powiedział i pokazał głową na Rona, który całe oczy miał załzawione. Dziewczyna podeszła do Rona.
Przez chwilę stali w milczeniu i patrzyli się na siebie, a potem rzucili się sobie w ramiona. Ręce chłopaka jeździły po plecach, a kiedy natrafiły na pupę dziewczyna nadepnęła go tak mocno, że od razu powędrowały na talię. Wargi muskały się najpierw lekko, a teraz coraz bardziej łapczywiej. Hermiona trzymała głowę Rona, tak jakby bała się, że przerwie pocałunek, lecz chłopak nawet nie myślał o zakończeniu czułości. Biła od niego delikatność i opiekuńczość z jaką odnosił się do dziewczyny. Nawet nie zwrócili uwagi na przechodzącego koło nich Dracona, który łypał na nich gniewnie swoimi zimnymi oczami.Gniew aż nim miotał.
-Będziesz pisać?-zapytał.
-Codziennie i zawszę-odpowiedziała.
-Kocham cię...-szepnął jej czule do ucha.
No, idź już, bo jeszcze pociąg ci ucieknie - dodał przez łzy.Hermiona pocałowała do jeszcze raz, tym razem w policzek i wsiadła do expressu.